Эмиль Талипов белән әңгәмәдән “иң тәмле” өзекләр

«Иллә дә рәхәт икән ул бала багу... Җитлегә барган саен, дөньяны күбрәк ачасың, яшәве дә кызыграк була бара кебек».

«Театрда барыбыз да авыл егетләре бит без: тәртипле, төплеләр. Кечкенәдән хезмәтнең нәрсә икәнен белеп үстек, һәр нәрсәнең кадерен беләбез». 

«Сәхнәдән үтемле, тамашачы күңеленә кереп калырлык геройлар күрсәтәсем килә. Яшьлек бер мизгел, үтә дә китә ул». 

«Безне: «Сез – Камал театры артистлары!» – дип тәрбияләделәр, һөнәребезгә карата мәхәббәт уята белделәр. Яшь кеше өчен бу бик мөһим әйбер». 

«Хайп артыннан гына куарга ярамый. Югыйсә, социаль челтәрләргә язылучылар җыю максатыннан, билетларын сату, акча эшләү өчен артыгын кылана башладылар. Андый хәерсез юл белән акча эшләмиләр. Артистның да ризыгы хәләл булырга тиеш».