Ша-ярыш!

Гүзәл чәчби полициягә эшкә урнашырга килә. Өлкән яшьтәге әфисәр аңа күз ташлый да:
– Хәзер мин сезне сынап карыйм, берничә сорау бирәм, – ди. – Беренчесе: икең икең ничә була?
– Э-э-э... Дүрт!
– Яхшы. Йөзнең квадрат тамыры ничә?
– Нн-ууу... Ун!
– Шәп! Пушкинны кем үтергән?
Сылукай, дәшми торганнан соң, ниһаять:
– Белмим, – дип җавап кайтара.
– Ярар. Уйлагыз. Иртәгә килерсез.
Өенә кайткач, ахирәте шылтырата моңа:
– Нәрсә, эшкә алдылармы?
– Алай гынамы соң! Тәүге йөкләмә! Бер үтерүне тикшерергә куштылар...

***

Өч «блондинка» шешәдәге җенне чыгара. Тылсым иясе сүз ката:
– Һәрберегезнең бер теләген үтим.
Беренчесе:
– Акыллырак буласым килә, – ди.
Ш-шалт! Чәче җирән төскә керә моның.
Икенчесе:
– Аннан да акыллырак буласым килә! – ди.
Ш-шалт! Бусының чәче кара төскә керә.
Өченчесе:
– Боларның икесеннән дә акыллырак буласым килә! – ди.
Ш-шалт! Һәм... ир-атка әверелә.

***

Кыз:
– Сәлам! Хәлләр ничек?
Егет:
– Синең ахмак сорауларың башка капты инде.
Кыз:
– Нинди сораулар?!
Егет:
– Сәлам! Хәлләр ничек?
Кыз:
– Яхшы гына.

***

Гаишник машинада тизлеген арттырып куган бер сылукайны туктата да, юл йөртү таныклыгын сорый.
Гүзәл зат (ачуланып):
– Аңламассың сезне! Кичә генә берегез алып калды, югыйсә, бүген яңадан «права»мны таптырасыз!

***

Иң чибәр, иң акыллы, иң тәртипле, иң тәүфикълы, иң игелекле һәм... иң юмор аңлаучы татар кызларын мәзәкләр аша Рүзәл Мөхәммәтшин котлады.

фото: pixabay.com