АЛТЫНЧЫ ШИГЫРЬ. Эльвина Миңнуллина

ЗӘҢГӘР КҮЗЛЕ ЕГЕТКӘ

Күккә тиңлим микән күзләреңне,
Тиңлим микән әллә диңгезгә...
Бер күрүдә сиңа гашыйк булдым.
Карашыңа... назлы һәм үзгә.
Соңга калган романтика димә.
Мин хисләрне шулай күрсәтәм.
Тормышымның сюжет сызыкларын
Шигырьләрдә җиңел үзгәртәм.
Һәр кешедә шагыйрь яши диләр.
Ә минекен нәкъ син уяттың.
Ак-карадан торган тормышымны
Якты төсләр белән буяттың.
Кулларыма каләм алган саен
Тормышымны яңа баштан башлыйм.
Шигыремнең һәрбер юлын, һәр өтерен
Сиңа атыйм, сиңа багышлыйм.
Хисләр уртак, охшаш булса икән...
Чиксез күкне дә мин гизәрмен.
Синең күзләр диңгез булса әгәр,
Мин батарга мәңге әзермен.