АВЫР УЙДАН АРЫП ТУКТАП КАЛДЫМ...

Авыр уйдан арып туктап калдым,
Тау үренә менеп бастым да:
Яуланмаган үрләр – баш очымда,
Яуланганы – аяк астымда.

Егыла-егыла, яра ала-ала,
Үрләр яулап гомер ителде.
Үзем исләмәстән кемнәрнедер
Яралап та киттем шикелле.

Түбәләрнең төрлеләре булды,
Көмеш дигәннәрем кар булды,
Алтын дигәннәрем чүп-чар булды,
Шатлык дигәннәрем зар булды.

Егыла-егыла, яра ала-ала,
Үрләр яулап гомер ителде.
Аяк аста таулар тезелеп калган,
Мәгънәсез бер түмгәк шикелле.

Җиңү микән, җиңелүләремме,
Аяк астындагы бу үрләр?!
Бәхет микән, бәхетсезлек микән
Үрләр яулап үткән гомерләр?!.

Марат Кәбиров