Гөлчәчәк Садретдинова. КҮРШЕ ТАВЫГЫ.

Күрше тавыгы күршегә
Күркә булып күренә.
Шуңа күпләр үз буеннан
Югарырак үрелә.

Янәсе, минем кай җирем
Ким соң әле кешедән?
Көнләп кара көя бүген
Шулай күрше күршедән.

Күрше хакының кыйммәтен
Аңламый бүген күпләр.
Күршеләр арасын хәзер
Аера тимер бикләр.

Кайда калды ипи-тозга
Күршегә йөрешүләр?
Кич утырып,чәйли-чәйли
Тәмләп хәл белешүләр?

Кая калды шау-гөр килеп,
Өмә уздырган чаклар?
Бәйрәмнәрдә җырлап-биеп,
«Тузан туздырган» чаклар?

«Күрше хакы – Тәңре хакы»
Гыйбәрәсен оныттык.
Күршеләргә илтә торган
Сукмакларны суыттык.

Нишләдек без, нигә болай
Усалландык, кешеләр?
Бер-берләрен хәтта хәзер
Танымый ич күршеләр...

Арадагы дуслык җебен
Сузыйк әле кабаттан.
Безне Аллаһ юккамыни
Янәшәдә яраткан?

Яңартып гореф-гадәтне,
Хәлләр белешеп яшик.
Һәр иртәдә мул елмаеп,
– Ни хәл, күрше? – дип дәшик!