ГӨЛҮСӘ БАТТАЛОВА: «Мин татар! дигәнгә көлделәр»

Мин татар! 

Мин - татар! дигәнгә көлделәр:

"Соңардың - санаулы көннәрең!"

Горурлык - ул кимлек икән бит -

Нигә соң элегрәк белмәдем?!

Ул - татар! дип башны чөйгәндә,

"Коллыкка ишарә!" диделәр.

"Оныт син үзеңне - бабаңнар

Борынгы далада үлделәр!"

Без - татар! дип мәйдан урадык,

Мыскыллы елмаю озатты.

Җиде-ят тимәде, үз кешең

Йөрәккә турылап төз атты.

Көлсеннәр! Изсеннәр! Барыбер -

Без тере! Без исән! Әле дә!

Мин - татар! - бу синең паролең -

Төшермәс үлеләр хәленә!

Кем тыяр? Ул - татар! дигәндә

Күңелең ашкынса биеккә?

Кемгәдер төрмә дә килешер,

Тик безнең хөррият - иректә!

Без - татар! Кемгәдер - илбасар,

Кемгәдер - кыямәт өрәге.

Бигайбә! Йөрәкләр типкәндә

Какшамас милләтнең үзәге!

Мин - татар! Син - татар! Без - татар!

Ашыкма сызарга исәптән.

Нәкъ вакыт - ияргә менәргә

Кодрәтне уятып йөрәктән!