КҮКЛӘРДӘ ЙОЛДЫЗЛАР ҖЕМЕЛДӘР...

Үтәр ул – җырлар да, еллар да.
Тын калыр вулканнар,
Исәр җил.
Зыр килгән бу урау дөньяда
Юлларым – бердәнбер.
Мин шушы ялганга мең күнеп,
Мең тапкыр ярлардан ташландым.
Юлымны, җырымны – үземне
Мең кабат яңадан башладым.
Башландым өр-яңа җил булып,
Сарылдым карурман иңенә,
Ташландым упкыннар иркенә,
Талпындым офыклар чигенә...
Чигенә-чигенә вакытлар,
Күчәрен югалтса Җир шары,
Үрләрем күкләрдән югары,
Мин көзге йолдыздыр нибары.
Мәңгелек туктаса юлыннан,
Җилләре тышаулап елларын.
Мин – көзге бер йолдыз, күкләрдән
Нур булып илереп елармын.
Үтәр ул – чорлар да, җырлар да,
Сулкылдар да тынар әрнүләр.
Кем түләр яралар бәһасен,
Сагышым хакларын кем түләр?
...Җил йөрер куралар тузгытып,
Күкләрдә йолдызлар җемелдәр...

Лилия Гыйбадуллина