МИЛЛИ ҖАНЫМ

Наҗар Нәҗми шигыре

Әниемнең карыныннан,
Әтиемнең барлыгыннан
Бар булган ул йөрәк каным.
Шул канымның йөрешендә,
Йөрәгемнең тибешендә
Милли җаным, милли җаным.

Атам-бабам гомер сөргән,
Кеше булсын, дип үстергән –
Җирдә ыру-тамырларым.
Шул җиремнең сулышыннан,
Рухымнан, булмышымнан
Килә минем милли җаным.

Ул җир үзенчә серләшә,
Туфанчалап та сөйләшә
Су буенда үскән талым.
Кыркып алсаң бит талларын,
Сарыккан батыр каннары –
Татар каны – милли җаным.

Гомер буе кешелекле,
Кешеләргә изгелекле
Җирем-суым, аткан таңым.
Башкаларга охшамаган
Башкага холкын такмаган
Мәңге тыйнак милли җаным.

Титул өчен сатылмаган,
Сузылмаган, тартылмаган,
Саклап калган ул дүрт санын.
Гасырлар буе таланган,
Кимсетелгән һәм тапталган,
Җәберләнгән милли җаным.

Үзенчә ул горур, бөек,
Күкрәк сукмас кәпәч чөеп,
Үз акылы – акыл аның.
Мин имансыз булыр идем,
Чәчкә кебек сулыр идем,
Синнән башка, милли җаным.

«Идел», N8, 1990 ел