НАИЛӘ АХУНОВА: «Әле ярый, янәшәмдә...»

"Идел", №1, 2006 ел

Мин бит сиңа уйнап кына

Гашыйк булган идем.

Һәрхәлдә, мин башта шулай

Уйлап куйган идем,

Шаяртырга, шаярырга

Карар кылган идем.

Ә ул гыйшкы әверелде

Чын мәхәббәт булып.

Уйнап кына сөюләрем

Калды онытылып.

Аһ, кадерлем,

Әле ярый,

Син бар яннарымда!

Берни түгел яңгырлары,

Җиле-карлары да.

Берни түгел салкын кышның

Әче бураннары,

Шундый якын, иркен миңа

Казан урамнары!

Аһ, кадерлем,

Әле ярый,

Син бар яннарымда.

Мин бит шундый көчле булам

Янда син барында.

Бер мизгеллек мәхәббәтем

Мәңгелеккә икән.

Синең өчен мең киртәне

Атлап-җиңеп үтәм.

Синең хакка мең чакрымнан

Чабып кайтып җитәм,

Бер мизгеллек мәхәббәтем

Гомерлеккә киткән...