Рифат Җамал шигырьләре

Шагыйрь һәм фән докторы, профессор Рифат Җамал (Рифат Җамалетдин улы Корбанов) 1951 елның 1 октябрендә Татарстанның Арча районы Мирҗәм авылында дөньяга килә. Казан ветеринария институтында югары белем ала. Татарстан Республикасының атказанган фән эшлеклесе. Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы.

***
Гомер елгасында
Баткан чаклар булды,
Тик шулай да,
Агымнарга ятып акмадым.
Тормыш булгач
Төрле хәлләр булды,
Тик шунысы хак – 
Сатылмадым hәм дә сатмадым.

***
Исең китәр мәгърур буй-сынга,
Җаны гына күптән буйсынган.
Пыскып яна шәмнәр...
Уй сүнгән.

***
Олы кеше – солы төше…
Коелып кала кибәк ише.

***
Өйрәндем. Өйрәтмәдем.
Чөнки беләм hәркемнең дә
Үзенең өйрәнгәнен,
Үзенең өйләнгәнен,
Үзенең көйләнгәнен,
Үзенең көйрәгәнен,
Яңадан өйләнгәнен –
Тормыштан өйрәнгәнен.

***
Һәркем үзенчә яши...
– Ул яшәми! –
Димә, яшьти.

***
Кулларым хәлсезләнсә дә,
Күзләрдә очкын яна.
Узып барган бер гүзәлне
Күңелем кочты янә.

***
Кеше яши өмет белән...
Мин дә өметләнәм,
Кайчагында шампан кебек
Мин дә күбекләнәм.

Тик күбек тиз юкка чыга,
Калмаган шампаны да.
Тик барыбер өметләнәм –
Өметсез шайтан гына.

***
Яраткан кешем бар, 
Яраткан эшем бар.
Ике, пар канат –
Ярат та ярат!

Равил Фәйзуллинны күреп

Чакрым-чакрым йөзә, онытмыйча – 
Зур шәхескә зур эш килешле...
Дәрьяларны йөзеп чыгып була,
Йөзеп чыгып булмый инешне.

Инешләрне йөзеп чыгып булмый...
Башмакларны салып,
Иңнәренә асып,
Чупыр-чупыр ләмгә басып
Кичә аны 
Олы агай да, 
Маңка малай да.

***
Кызык бу дөнья:
Кеше
Тугач та,
Үлгәч тә
Бер биләүгә сыя.

Бәхетле кеше

Туксанга җиткән. Аһ ормаган.
Йокларга яткан да... тормаган.

***
Сөешүләр булды
Бик аздан.
Гайбәтләре булды
Бугаздан.

***
Учактан ерак торсаң
Туңар күзәнәкләрең.
...Тик күп күрдем учакта
Янган күбәләкләрне.

***
Урыс баеса да ярый – 
Хет кәчтүн кидерәләр.
Татарны – баймы, ярлымы –
Кәфендә иңдерәләр.

***
Кемдер урын бизи,
Кемне урын бизи, 
Урындагы гына
Моны сизми.

***
Алыштыралар Туган илне, 
Модада алыштыру динне,
Алыштырып торалар ирне...
Инде тагын нәрсә димме?
Оныттым ла әйтер сүземне!
Искә төште: бик, бик теләсәң дә,
Алыштырып булмый үзеңне.

***
Бар да үтә, ләкин бар да
Онытылмый бөтенләй –
Әйтерсең лә, сүнгән учак
Акрын гына төтенли.

Ышанмасаң, яшьлегеңә
Син бер борылып кара:
Искә төшә яшьли сөйгән...
Ябылмый татлы яра.

***
Кәккүк тынды бик тиз. Унмы, унбиш...
Санаргамы әллә соңардым?
Моңсу. Тукта, шунысын яшим әле,
Ә аннары... янә сорармын.

***
Иң матур чагы урманның
Көзләрен –
Әйтерсең лә, Сабан туе
Төсләрнең.

***
Уйларыма абынып тукталам...
Күпме башлар эчкән тустаганнан,
Күпме башлар булган тустаган...

***
Елгаларны туктаталар,
Суларны була җыеп.
Вакытны туктатып булмый,
Була бары тик җуеп.

***
Курыксаң, эшләмә,
Эшләсәң, курыкма.
...Куркамын – язмасын 
Басарга курокка.

***
Ничә еллар инде сине күрми
Тыныч кына, тып-тын яшим мин.
Бүген төштә синең белән йөрдем
Һәм аңладым – синсез ятим мин.

***
Әллә алдый,
Әллә алдамый...
Өстәгерәкләрне аңлый,
Астагыны аңламый.

***
Татып карамыйча,
Казның тәмен, 
Кызның тәнен
Белеп булмый.

***
Яшь чагында –
Аргамак,
Олыгайгач –
Арган ат. 

***
Артка карап күпне күреп була,
Алга карый белү кирәктер.
Алдыңдагы зәгыйфь бер үсенте – 
Киләчәктә мәгърур тирәктер.