САГЫНЫРГА ВӘГЪДӘ БИРДЕМ

Айгөл Җәмилева-Габитова

КЕМГӘДЕР
Мин капканы әле япмый торам,
Келә элми торам ишеккә.
Тылсымга да кабат ышанырмын,
Үзсүзле җан сине иш итсә.
Күзләрдә дә моңсулыгым кимер,
Җитезләнер янә адымым.
Карашымнан, итек очларынан
Ут чыгарыр мәлгә кайтырмын.
Ә әлегә
Әллә үтә сабыр,
Әллә боек ялгыз кура мин.
Җилдә йөзем куеп, аһәң биреп,
Тау битендә горур торалмыйм.
Тик бер генә өмет миндә бары.
Ул – сүнүдән саклый, чаң кага.
Тәрәзәмдә ут балкуын күрсәң,
Һәм күптәннән көтүемне сизсәң,
Атың бәйлә килеп капкама.

Фәнил Гыйләҗев тәрҗемәсе