Самавыр

Мәләүз махсус автомәктәбендә укыган чак. Кемнәр генә юк иде безнең төркемдә: мәктәп тәмамлап килгәннәр дә, хезмәттән кайтканнар да, "ирек"кә чыккан да, "права" сын алдырып яңа- дан укырга килгән дә бар иде. Шулай да төркемнең яртысы бер чама яшьтәге, мәктәпне шул елны тәмамлаган егетләр иде. Шуларның берсен әле дә онытмыйм. Белеме ягыннан бик түбән дәрәҗәдә иде ул, әйтерсең бөтенләй укымаган. Акыл ягыннан да бик шикле күренде. Уку барышында аның бер нәрсә аңлама-ганы битенә язылган иде. Укытучылар сорау биргәндә бер кайчан да дөрес җавап бирә алмады, "подсказкалар" белән генә "өчле"ләр алды. Төркемдә иң тәртипле, пөхтә киенгән, дәресләргә төгәл йөрүче, бер вакытта да соңга калмаучы булганга аны кумадылар. Без дә аны читкә типмәдек, киресенчә һәрберебез аның белән күрешеп, кирәк-кирәкмәсә дә хәлләрен сорашкан булдык. Ул булмаса дәресләр дә күңелсез үтәр иде. Аны җавап бирергә бастырсалар безнең гөжләп утырган төркем тынып кала, бар игътибар аңарда, ә ул дәшми, тик елмаеп басып тора. Төрле яктан пышылдыйбыз, дөрес ишетмичә кабатласа шаркылдап көләбез. Көлеп булса да дәрестәге киеренкелекне йомшарта идек. Бер дәрес бигрәк тә нык истә калган. Автомобиль төзелешен өйрәнгән бүлмәдә укытучы детальләр төшерелгән плакатларны элеп аны бастырды. Күрсәтә торган таягы белән бензин багы төшерелгән сүрәткә төртте: 
- Бу нәрсә? 
Тынлык. Бераз торгач арттан пышылдаша башладылар: 
- Казан, казан, казааан! 
Укытучыга хәтта ишетелә, елмаеп тора. Безнең дус аптырап 
торды бугай, шулай да кабатлады: 
- Казан. 
Бик озак көлдек, тынычлангач укытучы тагын сорау бирде: 
- Ә, монсы нәрсә? 
Плакатта радиатор иде. Тагын беразга тынлык. Арттагылар җавапны тиз тапты: 
"Самавыр", - дип берсе пышылдады, барсы да төрле яктан аңа кушылды: 
- Самавыр, самавыр, самавыыыр! 
Ул тагын, барсы да пышылдагач, ышанып бугай, самавыр дип кабатлады. 
Дәрес кайгысы калмады, барыбыз да рәхәтләнеп көлдек, тик укытучы гына көлмәде, кулын селтәп, ике кулы белән башын тотып урынына барып утырды. 

 

Әлиф Галимов

Фәрит Галимов рәсеме