УТТАН ТУГАН УЙ

Рәшит Әхмәтҗановның 1991нче елдагы "Идел" журналы санында чыккан шигыре.

Бар нәрсәне монда сулар юган,
Җилләр куган, ялмап ут алган...
Илне сатканнарның тәңкәләре
Сөякләре белән буталган.

Бу бабамны кемнәр тере килеш
Иделләргә төртеп төшергән?!
...Дөнья нинди генә сувенирлар
Иҗат итми икән кешедән.

Чая дулкын ярга бәреп киткән
Баш сөяген юам Иделдә...
Гади генә түгел, бу, минемчә,
Гаскәр башы булган, кимендә.

Гаскәр башы булгач,
Башлы кеше,
Асыл заттан булган, билгеле...
Кемдер каргый бүген:
– Үз илеңне
Саклый алмагансың, шыр тиле!

Баш кешеләр әллә шул чакта да
Бар кешедән башлы саналган?
Кичер, бабам, синең хакта бүген
Китап язып ята мең надан.

...Утлар һәрчак монда бу суларны
Чигендереп бию биегән.
Кем көенә биегәннәр алар?
– Учагыма килеп иеләм.

Гөлләр бүген әйлән-бәйлән уйный
Мин кабызган учак тирәли.
Кипкән куллар болыт булып килә,
Сибәли дә яңгыр сибәли.

Кылычларның ул чак ташка түгел,
Башка тиеп йөзе кителде...
Тарихымны таптап китә калсам,
Табаннарым канар шикелле

– Кылыч булып тыныч кына ята
Бабамнарның кайнар эзләре.
Күкрәп керик яңа гасырларга
– Эзләп йөрер юкса үзләре.

Рәшит ӘХМӘТҖАНОВ

«Идел», 1991 ел, №04