Шәмсия Җиһангирова: "Сабыр итә күрче! Сабыр..."

Бүген татарның гүзәл шагыйрәсе Шәмсия Җиһангированың туган көне! Аны ихлас күңелдән күркәм бәйрәме белән котлап, шигырьләрен укып  алыйк әле.

Үбеп кенә уятырмын, димим, –

Үбешүләр онытылган инде…

Гәрчә, яшьлегемдә иреннәргә

Сутлап туймас сөю тулган иде.

Үбеп йоклатырмын, дип тә әйтмим, –

Синнән, миннән йокы качкан чаклар…

Җан сыеныр кеше көтә-көтә,

Кайнарлыгын югалткан кочаклар.

Бер-беребезнең «көен» табар өчен

Әле безгә күпме тырышасы?!

«Мин хаклы!»ны исбат итмәк булып,

Сүздә, эш-гамәлдә узышасы.

Тырышырга кирәк булыр әле

Сөюне сүндерми саклар өчен…

Нахак, гайбәтләрдән өстен калып,

Тугрылыкның хакын хаклар өчен.

Булдырырбыз! Икебез дә көчле,

Икебез дә тыныч, тыйнак, сабыр…

Шушы яшьтә табышканбыз икән,

Калган барысы – пүчтәк булып калыр!

Сабыр итә күрче! Сабыр… сабыр…

Мин яшим
Бу тормышның тәмен татып яшим,
Һәр мизгелен тоям гомеремнең.
Янәшәмдә өзелеп сөйгән ярым –
Гамьнәрен аңлаучы күңелемнең.

Кая барсам, шунда дусларым табам –
Кулларымны сузып күрешәм.
Өлешемә тигән көмешемне
Җан дусларым белән бүлешәм.

Бу тормыштан күпне өмет итмим –
Җирдә яшим икән, шул җитә!
Бүгенгесен исән-имин үтсәм,
Алда мине яңа көн көтә.

Яңа көнгә керфек каккан саен,
Рәхмәт укыйм яшәү яменә.
Беркайчан да битараф булмадым,
Шөкер, чит кешеләр гаменә.

Мине дошман күрүчеләр бардыр,
Ә минем булмады дошманым...
Аклык алып яшим һәр көнемә
Күңеленнән якын дусларның.

***

Әйләнеп карыйм мин үткәнгә,
Югарыдан карыйм – көткәнгә.
Үткәнемне салам күчәргә,
Киләчәгем салам үлчәмгә.

Үткәннәрем хәлдән тайдыра,
Киләчәгем хәйран калдыра.
Үткәннәрем түгел май гына,
Киләчәккә барам җай гына.

Үткәннәрем булган күрәчәк,
Алда көтә якты киләчәк!
Шөкер итсәң, ул тиз киләчәк,
Ходай бетмәс бәхет бирәчәк!

Мин югалтмый яшим өметне,
Киләчәгем шуңа өметле!
Карыйсың син миңа көлепме,
Әллә син дә минем кебекме?!

Фотолар: pixabay.com һәм шагыйрәнең Вконтакте бите