МИН ЫШАНАМ СИҢА!

Ленар Шәех шигыре...

Танышканга инде ничә еллар,

Ничә еллар бергә – иңгә-иң.

Синең йөрәгеңдә мин яшимен,
Минем йөрәгемдә, тиңем – син.



Төрле чаклар була: күңел тула,

Йөрәк ярсып куя кайчакта.

Назлы сүзең, серле елмаюың –

Талгын гына гүя ай чыкты.



Җилләр дулый тышта... давылмыни! –

Күпме ярлар җанын яралый...

Ничә еллар бергә, Ходай шөкер, –

Җил-давыллар безгә янамый.



Язлары да көзгә охшаган бит,

Көзләре дә язга охшаган.

Гомер дигән юлдан барган чакта

Мин ышанам сиңа, ышанам.