Гелюся Шигапова автор яңалыклары

Камил үзен белгәннән бирле очарга тели иде. Җиргә болытлар арасыннан аяк салындырып карап утыру да, астыңда меңләгән авыл-шәһәрләр калуын да түгел, ә очкан вакыттагы җиңеллекне, ирекне тою теләге һәрвакыт күкләргә тартты.

Бүген күк әфлисун төсендә. Әйтерсең, җирдәге төнге утлар, кояш булырга теләп, күкләргә сеңгән. Йолдызлар да, ай да күренми. Төнге күк аларны йоткан. Бүлмә тулы бушлык. Хастаханәнең ялгыз бүлмәсендә берәү генә. Бу ялгыз зур тәрәзә аша аның күзләре күк белән серләшә. Күк йөзе аның бердәнбер сердәше, дусты хәзер.